Wij zijn fanatieke kijkers van het Ik Vertrek programma! Al vanaf het eerste uur volgen we het wel en wee van naar het buitenland vertrekkende Nederlanders.
Met name de Ik vertrek 10 jaar later vinden wij ontzettend leuk om naar te kijken omdat je dan kunt zien wat de mensen van hun droom waar hebben gemaakt. De ik vertrek in herhaling is voor ons heerlijke ontspanning.
Ik vertrek nu!
Heel vaak hoor je als motivatie voor deze plannen dat ze de drukte in ons land beu zijn en ook willen ontsnappen aan de rat-race van een zo drukke samenleving. Vluchten voor bureaucratie en regelgeving is ook heel vaak een reden.
Niet minder vaak vinden mensen de in hun ogen beperkende regelgeving en bureaucratie als reden op om ons land te ontvluchten. In de hoop dat het nieuwe ‘beloofde’ land meer ruimte en mogelijkheden bied gaat men vol goede moed op pad.
Meestal komen de Ik Vertrekkers terecht in een klein plaatsje ergens in de provincie van Italië, Frankrijk, Duitsland of Zweden. Hier staat de allervriendelijkste burgemeester klaar voor een warm welkom.
De beste man of vrouw is blij met de komst van de ondernemende Nederlanders en belooft alle medewerking bij het project. Maar dan blijkt al snel dat er ook op het Franse platte land of de Hongaarse poesta bestemmingsplannen en vergunningstrajecten bestaan.
Vaak draaien de ambtelijke molens in dergelijke contreien nog trager dan in ons eigen landje! Dan bekruipt ons vaak het gevoel;
O jee, daar gaan we weer bureaucratie alleen in Nederland?!?
Ik vertrek vervolg….
En dan de bedrijfsovernames, niet zelden wordt een camping in deplorabele staat of een uitgewoond hotel overgenomen. De nieuwe ondernemers worden vaak zeer vriendschappelijk ontvangen door de meestal zichtbaar uitgebluste ondernemer waar het bedrijf van wordt overgenomen. Al snel maken deze laatste zich snel uit de voeten om nooit meer teruggevonden te worden.
De teleurstelling en de frustratie van de startende ondernemers is groot. Wat de regie van het programma erg goed doet is het perfect vastleggen van deze pijnlijke momenten.
Legendarisch is een uitspraak van 1 der deelnemers nadat hij er achter komt dat ze bedonderd zijn door de vorige eigenaar. “Fuckerdefuck, kijk je zo vaak naar die programma’s en ben je er gewoon zelf ingetuind!”
Dat kan niet zo moeilijk zijn!
Vaak beginnen deze fanatiekelingen een bedrijf in de gastvrijheidsbranche. Een camping, een B&B, pensionnetje of een restaurant zijn veel voorkomende bedrijfsvormen.
Heel vaak heeft geen van de stellen ook maar een klein beetje ervaring in deze sector. Maar dat mag de pret niet drukken, hoe moeilijk kan dat nou helemaal zijn?
Dat er ook nog een complete verbouwing moet worden gedaan wordt ook zeker niet als een bezwaar gezien. Met een budget waarvoor je vaak nog geen fatsoenlijke tweede hands auto voor koopt gaat men van start.
Al heel snel komt men er dan snel achter dat de bodem van het bouwbudget al snel in zicht is. Er was immers geen rekening gehouden met de hoge kosten van een septictank of een nieuw dak!
Fantasie en verbeelding
Wat ik ook altijd zeer waardeer is hoe groot de fantasie is van mensen. Zie je mensen staan in een schuur met enkel 4 muren en een hoop puin, en hier moet dan een ontvangstruimte met slaapzolder verschijnen. Ach, voor 5000 euro moet dat toch wel lukken?
Knap is dan weer wel dat er vaak een oplossing word gevonden voor ontbrekend geld. Een lokale bank die toch een lening afgeeft of een familie-lid wat bijspringt, ze krijgen het toch vaak wel geplooid!
Nou is het ook zo dat als je al je schepen hebt verbrand je vaak wel vindingrijk wordt. Er is ook niet zo veel keus, huis in Nederland verkocht, baan opgezegd, dus ja ze moeten wel.
Meer tijd voor het gezin
Een ander argument om naar het buitenland te vertrekken en voor zichzelf te beginnen is tijd voor elkaar en het gezin. Met de banen in Nederland, vaak van 9 tot 5, en de sociale ‘verplichtingen’, blijft er niet veel tijd voor elkaar over. Nou als er 1 branche is, en ik spreek uit ervaring, waar je als kleine ondernemer veel tijd in steekt is het wel toerisme en horeca!
De dag ziet er vaak als volgt uit;
Het begint al met het ophalen en bezorgen van de broodjes voor het ontbijt op de camping. Voor dag en dauw zie je de starters druk in de weer om voor een minimale marge de campinggasten van ontbijt te voorzien.
Dan moeten de kamers van de B&B, de safari tenten of andere slaapgelegenheden schoongemaakt worden. Wat volgt, als ze een camping hebben, het toiletgebouw dat weer in orde gemaakt moet worden.
O, ja het onderhoud van de tuin of het grasveld dat ‘weer’ gemaaid moet worden. Tussendoor gaan er gasten weg en staan de nieuwe gasten alweer op de stoep!
’We zijn iets vroeger dan gepland is toch niet erg hè?
Nee, hoor geen probleem maar de kamer is nog niet helemaal klaar dus neem even een drankje dan kun je erin! (Rennen en vliegen)
En meestal eindigt de werkdag pas lang na de laatste gast diep in de nacht uit de bar zijn of haar tent in rolt.
Meer tijd voor het gezin is zeker de eerste jaren in de Ik vertrek verhalen niet echt van toepassing.
De kinderen zitten vaak en lang alleen achter hun computer.
Is alles beter dan de sleur?
Wij vragen ons vaak af bij het bekijken van de Ik vertrek verhalen hebben deze lieve mensen dan nooit op zijn minst een aantal afleveringen bekeken. Hier kun je zoveel van leren hoe je je ideeën en dromen echt tot een succes kunt maken.
Als je kijkt naar de ik vertrek van familie Boerkamp of de ik vertrek naar Zweden dan zijn dat mooie voorbeelden van successen.
Het starten van een eigen bedrijf in het onbekende is niet makkelijk. Ik snap de uitdaging en het ‘ontsnappen’ aan het leventje waar je al jaren inzit maar zint eer ge begint!
